φοινικοφόρο

το / φοινικοφόρος, -ον, ΝΜΑ

νεοελλ.

βοτ. είδος τροπικού καλλωπιστικού φυτού

μσν.-αρχ.

αυτός που έχει φοίνικες

αρχ.

1. τίτλος αξιωματούχου θρησκευτικού συλλόγου

2. (για νόμισμα) αυτός που φέρει παράσταση τού δένδρου φοίνικας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φοῖνιξ (ΙΙΙ), -οίνικος- «είδος δένδρου» + -φόρος*. Η λ. με τη νεοελλ. της σημ. είναι αντιδάνεια, πρβλ. αγγλ. phoenicophorum].